Stichting Blijvende Hulp voor Roemenië

Hulp aan Roemenië

Tijdens het bewind van Ceaușescu (1965-1989) leefden veel Roemenen in bittere armoede en was er een groot tekort aan noodzakelijke goederen. Dit leidde uiteindelijk tot een volksopstand in december 1989. Al voor de volksopstand in werden door Geertje van der Heide vanuit Nederland op kleine schaal hulpgoederen Roemenië binnen-gesmokkeld. In 1990, na de eerste vrije verkiezing, kon dit legaal gebeuren. De hulpverlening was toen voornamelijk gericht op arme families.

Hoe het begon

De basis van Stichting Blijvende hulp voor Roemenië ligt bij mevrouw Geertje van der Heide uit Schoonhoven. Zij was al ruim voor de val van Ceaușescu in december 1989 in Roemenië en ervoer aan den lijve wat onderdrukking, armoede, corruptie en communistisch bewind met mensen deed. Zij was in Roemenië (met georganiseerde reizen) om medische redenen, maar raakte al gauw in gesprek met haar behande-laars en hun vrienden.

Dit was voor Geertje de reden om op eigen gelegenheid te gaan en waar mogelijk hulpgoederen mee te nemen. Zij werd hierbij onder-steund door de SDOK (Stichting de Ondergrondse Kerk) die inmiddels al vele contacten hadden in Oost-Europa. Via haar contacten kwam zij bij het gezin Mátyus net buiten Sovata. Landelijke bekendheid kreeg Geertje met haar diverse televisie-interviews om een lans te breken voor een dochter van het gezin, Gyongy, het meisje met de ernstig vergroeide benen. Dit zou uiteindelijk de basis worden voor een stichting.

Na de revolutie (december 1989) is Geertje begonnen met op grotere schaal hulp te verlenen. Vele privépersonen en kleine dorpen zijn op de één of andere manier geholpen. Vaak met wensenlijsten op zak werden in Schoonhoven goederen verzameld en later in Roemenië uitgedeeld. Tot aan 1995 zijn er jaarlijks meerdere grote transporten georganiseerd. Vanaf 1995 (na de uitval van Geertje door ziekte) is de ‘privé’ hulpverlening gestopt en kwam de focus te liggen op het in aanbouw zijnde revalidatiecentrum.