Stichting Blijvende Hulp voor Roemenië

In memoriam

Oprichtster Stichting Blijvende
Hulp voor Roemenië Geertje van
der Heide overleden

Wij werden op 29 december geconfronteerd met het min of meer plotseling overlijden van de oprichtster van onze stichting Geertje van der Heide. Geertje heeft de basis gelegd samen met familieleden en vele tientallen vrijwilligers om het leven en welzijn van velen in Roemenië iets te verbeteren of aangenamer te maken. Dit met name in de provincies Hargitha en Mureș. Vele armen en eenzamen werden in de ruimste zin ondersteund door hulp vanuit Nederland. Na 1995 (toen zij wegens ziekte moest terugtreden) heeft het toenmalige bestuur ervoor gekozen om hulpgoederen niet meer zelf uit te delen maar via onze partner Fundația Transilvană Alpha te laten verlopen. Tot aan 2017 gingen er regelmatig transporten naar onze partner toe. We hebben in een mooie dankdienst op vrijdag 5 januari 2024 afscheid van haar mogen nemen. Haar initiatief leeft voort in en vanuit het revalidatie- en humanitair centrum in Târgu Mureș. Een afdeling gespecialiseerd in hulp en zorg aan kinderen met beperkingen draagt de naam Perseverența (De Volharding). Voor Geertje was het de wil om deze groep zorg te kunnen geven. Het bestuur gaat door met dezelfde drijfveer als Geertje. Nu met hulp van een gedegen Roemeense partner (Alpha).

Hulp aan Roemenië

Tijdens het bewind van Ceaușescu (1965-1989) leefden veel Roemenen in bittere armoede en was er een groot tekort aan noodzakelijke goederen. Dit leidde uiteindelijk tot een volksopstand in december 1989. Al voor de volksopstand in werden door Geertje van der Heide vanuit Nederland op kleine schaal hulpgoederen Roemenië binnen-gesmokkeld. In 1990, na de eerste vrije verkiezing, kon dit legaal gebeuren. De hulpverlening was toen voornamelijk gericht op arme families.

Hoe het begon

De basis van Stichting Blijvende hulp voor Roemenië ligt bij mevrouw Geertje van der Heide uit Schoonhoven. Zij was al ruim voor de val van Ceaușescu in december 1989 in Roemenië en ervoer aan den lijve wat onderdrukking, armoede, corruptie en communistisch bewind met mensen deed. Zij was in Roemenië (met georganiseerde reizen) om medische redenen, maar raakte al gauw in gesprek met haar behande-laars en hun vrienden. 

Dit was voor Geertje de reden om op eigen gelegenheid te gaan en waar mogelijk hulpgoederen mee te nemen. Zij werd hierbij onder-steund door de SDOK (Stichting de Ondergrondse Kerk) die inmiddels al vele contacten hadden in Oost-Europa. Via haar contacten kwam zij bij het gezin Mátyus net buiten Sovata. Landelijke bekendheid kreeg Geertje met haar diverse televisie-interviews om een lans te breken voor een dochter van het gezin, Gyongy, het meisje met de ernstig vergroeide benen. Dit zou uiteindelijk de basis worden voor een stichting. 

Na de revolutie (december 1989) is Geertje begonnen met op grotere schaal hulp te verlenen. Vele privépersonen en kleine dorpen zijn op de één of andere manier geholpen. Vaak met wensenlijsten op zak werden in Schoonhoven goederen verzameld en later in Roemenië uitgedeeld. Tot aan 1995 zijn er jaarlijks meerdere grote transporten georganiseerd. Vanaf 1995 (na de uitval van Geertje door ziekte) is de ‘privé’ hulpverlening gestopt en kwam de focus te liggen op het in aanbouw zijnde revalidatiecentrum.